Ono po čemu je Vlasotinački kraj najpoznatiji širom Srbije, a i šire, jesu vinogradi i proizvodnja vina.
Vlasotinačko vinogorje se prostire u okolini Vlasotinca, u donjem delu brdsko-planinskog područja donjeg sliva reke Vlasine. Vlasotinački kraj nekoliko stotina godina gaji vinovu lozu i proizvodi grožđe. Istorija razvoja produkcije grožđa je isto istorija Vlasotinca i okoline.
Razvoj Vlasotinca i okoline vezan je pretežno za vinogradarstvo kao zemljoradničku domenu. Građevinstvo u obliku pečalbarstva je delovalo kao dopunski prihod primarnom vinogradarstvu.
U Vlasotincu se 1901. godine otvara sreski rasadnik za zadatkom da doprinosi zemljoradnicima pri razvoju. Tada vinogradarstvo počinje da procvetava u Vlasotinačkom kraju. Raznorazni vlasotinački, ali i leskovavački trgovci i špekulanti sprečavaju razvijanje vinogradarskih zadruga.
Do 1895. je u Vlasotinačkim vinogradima bila isključivo zastupljena domaća loza(plovdina). 1895. godine dolazi do oboljenja domaće loze. Tada je zasađena nova loza poznata kao „Amerikanka“. Za razliku od domaće, „Amerikanka“ traži intenzivnu negu. Osim toga se nasađuju i druge sorte: Prokupac, Stara belovina, Otela i Tamnjanika. Posle Drugog svetskog rata se zbog većeg roda nasađuju: Afus-ali, Hamburg, Game i Crni burgundac.
Vlasotinački vinari proizvode vina poznata pod imenima „Plemenka“, „Ružica“, „Grom“ i „Biserka“. Ukupna proizvodnja grožđa se deli dve trećine belo i jedna trećina crno. Od uzgrednih produkta koji nastaju pri preradi grožđa proizvodi se vinjak, loza i komovica.
Interesantan je potencijal za jačanje turističkih kapaciteta – seoskog turizma vezanih za posete vinogradima, berbi i procesa proizvodnje vina, naročito tradicionalnim metodama, za koje vlada veliko interesovanje kod stranih ali i domaćih turista.
