Danas se slavi Sveti German, patrijarh carigradski. On je bio sin prvog carskog senatora koga je ubio car Konstantin Pogonet, a njega kao mladića uškopi i silom oterao u manastir. Kasnije on posta episkop, a zatim i patrijarh. Poslednjih deset godina života proveo je u manastiru jer ga je car prognao sa patrijarskog mesta. Umro je 740. godine.
Narod ga slavi kao svetitelja, zaštitnika od grada, poplava i suša.
Veruje se da ako zagrmi na ovaj dan, da će godina biti plodna, pa se ponegde govori dok grmi: “Grmi Germane i nosi u pustu goru dogodine”. German se zamišljao kao starac sa dugom bradom koji hoće da dođe kod nekog i na večeru. Običaj je da se uz seču badnjaka poziva German na jelo da bi se pridobila njegova milost.
U vreme velikih suša, seljaci prave glinenu lutku German ili Đerman, iskopaju mu grob, obično kraj neke vode i sahrane. Dve devojke sednu kraj groba i kao plaču. Kad neko naiđe i pita zašto plaču, one u jedan glas odgovaraju “umro Gerrman od suša, da padne kiša”. Negde Germana prave od krpa, negde od obične metle, negde je to prava figura, isklesana od drveta, a ponekad improvizuju pa mu je glava tikva sa očima od pasulja. Ako magijska radnja uspe, i German donese kišu, seljaci iskopaju figuru pa je čuvaju do nove suše, jer se pokazalo da je to dobar German.
Zanimljivo je da je sahranjivanje lutke poznato u mnogim krajevima Evrtope, u Bugarskoj isto – Germana, u Rusiji – Kostroma, u Poljskoj – Marana, u Ukrajini – Jarila.
