Bogonoscem nazvan je ovaj sveti muž zato što je stalno u srcu i na jeziku nosio ime Boga živoga. A još, po predanju, nazvan je on Bogonoscem i zato što je bio uzet rukama Boga vaploćenog Isusa Hrista.
U one dane kada Gospod učaše učenike svoje smernosti, uze jedno dete i stavivši ga među njih, reče im: „Koji se, dakle, ponizi kao dete ovo, onaj je najveći u Carstvu nebeskom“ (Mt 18, 4). To dete bio je Ignjatije. Kasnije Ignjatije beše učenikom u svetog Jovana Bogoslova, zajedno s Polikarpom, episkopom smirnskim.
Kao episkop u Antiohiji on upravljaše crkvom Božjom kao pastir dobri, i prvi uvede antifonski način pojanja u crkvi, tj. pojanja za dve pevnice tako da kad pojanje na jednoj strani prestane na drugoj počinje. Takav način pojanja otkri se svetom Ignjatiju među angelima na nebesima. Kada car Trajan prolažaše kroz Antiohiju idući u rat protiv Persijanaca, doznade za Ignjatija, prizva ga k sebi i poče savetovati, da prinese žrtvu idolima, pa će mu on dati zvanje senatora. Kako uzaludni ostaše i saveti i pretnje careve, Ignjatije sveti bi okovan u gvožđe i u pratnji deset nemilosrdnih vojnika poslat u Rim, da bude bačen pred zverove. Ignjatije se radovaše stradanju za Gospoda svoga i samo se moljaše Bogu, da zverovi budu grob njegovom telu, i da ga niko ne spreči u toj smrti.
Posle dugog i teškog putovanja iz Azije preko Trakije, Makedonije i Epira, Ignjatije prispe u Rim, gde bi bačen pred lavove u cirkusu. Lavovi ga rastrgoše i izedoše, ostavivši samo nekoliko većih kostiju i srce. Postrada ovaj slavni ljubitelj Gospoda Hrista 106. godine u Rimu za vreme hristobornog cara Trajana.
Javljao se više puta iz onoga sveta i činio čudesa pomažući sve do danas svakome ko ga priziva u pomoć.
(Pravoslavni kalendar)
